Portret van Jenny Goovaerts
| Dating | vermoedelijk circa 1910 |
|---|---|
| Material / technique | (pastel)krijt en waterverf op papier |
| Dimensions | 45 x 35 cm |
| Literature | |
| Exhibitions | |
| Provenance | Charles Thewissen, Maastricht 1952 schenking van Charles Thewissen, Maastricht aan Stichting Limburgs Kunstbezit 1999 schenking van Stichting Limburgs Kunstbezit aan huidige verblijfplaats |
| Current residence | Collectie Bonnefantenmuseum Maastricht |
| Signature | r.o. met potlood: Hendrik Goovaerts [onderstreept] |
| Headings | |
| Remarks | Een pittige tante was ze: de sopraan Jenny Goovaerts (1883-1949), Henri’s jongste zuster. Waar ze kwam werd het onmiddellijk gezellig. Als ze met haar kleine gedrongen lijf op een stoel zat, raakten haar voeten de grond niet. Zittend op die stoel, haar voeten op de onderste sport, druk pratend en geintjes makend, op schoot een Limburgse vlaai waaruit ze grote punten sneed om links en rechts uit te delen: zo herinnert Denise Crolla zich Jenny Goovaerts als ze vroeger bij haar ouders thuis op bezoek kwam. Denises vader was Alphons Crolla, destijds directeur van de Stedelijke Muziekschool, waar Jenny zang- en solfège-les gaf. In zijn biografie over Fons Olterdissen noemt Huub Noten Jenny een bazig type. Waarschijnlijk was het nodig dat ze van zich af kon bijten, want ze was een ongehuwde niet-katholieke vrouw in het katholieke Maastricht van de vroege 20e eeuw en ze wilde wat. Als zangeres en pianiste trad ze al op voordat ze haar opleiding aan het conservatorium in Luik had voltooid. Begin jaren tien richtte ze in Maastricht haar eigen muziekschool op: Muziekschool Goovaerts. Daarnaast was ze een gewaardeerd docente op de Stedelijke Muziekschool van Maastricht, waar ze haar zwager Guus Olterdissen assisteerde bij zijn solfège-lessen. Dit deed ze kosteloos. Op zeker moment wilde ze betaald worden voor deze lessen, mogelijk omdat haar eigen muziekschool niet goed liep. Toen bleek dat ze officieel moest solliciteren naar deze functie en hiervoor zelfs een ‘examencommissie Goovaerts’ in het leven werd geroepen, weigerde ze hieraan mee te werken en verliet ze de Stedelijke Muziekschool. Zes jaar later, in 1919, fuseerde haar eigen muziekschool met de Stedelijke Muziekschool, waardoor zij hier uiteindelijk toch officieel als docent in dienst kwam. Bronnen: Gesprek met Denise Crolla op 11 december 2015 Hans van Dijk, Henri Hermans (1883-1947): de grondlegger van het Limburgs muziekleven, Hilversum 2002 Huub Noten, ‘Jao diech höbs us aon ‘t hart gelege’. Het leven van Fons Olterdissen, Maastricht 1996 |