| Remarks |
Kosten noch moeite werden gespaard om op 20 juli 1912 twee memorabele feiten te vieren: het 50-jarig bestaan van aardewerkfabriek Societé Céramique en het 50-jarig jubileum van haar directeur: Victor Jaunez. De feestdag begon met een hoogmis in de Sint Martinuskerk. Vervolgens was er een receptie in de fabriek, waar een speciale feesthal was gecreëerd, met muziek, bloemen, champagne en sigaren. Voor de arbeiders waren er bonnen waarmee zij bier en belegde broodjes konden krijgen. Daarna volgden een banket, een feest in het stadspark en een concert met drankjes en gelegenheid tot dansen. ’s Avonds was er een muzikale optocht door de stad waarin alle afdelingen van de fabriek vertegenwoordigd waren; van de pottenmakers en de oven-bedienden tot de aardewerkschilders, de magazijnbedienden en de inpakkers. In totaal bestond de optocht uit een kleine 2000 personen, verdeeld over twaalf verschillende bedrijfsgroepen. De stoet, waarvan elke groep een andere kleur ballonnen droeg, werd afgesloten met drie rijtuigen waarin de bestuursleden zaten. De dag eindigde met een spetterend vuurwerk langs de Maas.
De omvang van dit feest geeft aan hoe groot het belang van de fabriek in die tijd was voor de stad Maastricht. De fabrieksarbeiders namen volop deel aan de festiviteiten en hoewel Jaunez bekend stond als een directeur die goed was voor zijn personeel, klonk er in die dagen in het socialistische weekblad De Volkstribuun een kritisch geluid. Dat de arbeiders (mannen, vrouwen èn kinderen) tijdens het feest royaal bier te drinken hadden gekregen, beschouwde de krant als het bedwelmen van de arbeiders met alcohol zodat zij zouden vergeten onder welke erbarmelijke omstandigheden zij moesten werken voor de winst van de aandeelhouders en het bestuur. (De Volkstribuun 19 juli 1912.) Het ruimhartig schenken van alcohol die 20e juli had grote gevolgen. De Volkstribuun schreef: ‘De Céramique heeft “feest gevierd“. Zaterdag was het in Wijk [Wyck, het stadsdeel in Maastricht, waar de fabriek lag] een dronkemansboel. Zondag met de processie dito. Maandag bleef het grootste gedeelte weg van de fabriek; de arbeiders, die naar de fabriek waren gegaan, besloten toen ook maar het werk te laten liggen.’ (De Volkstribuun 26 juli 1912.) Bierbrouwer Marres stuurde de restaurateur van het feest in het stadspark later een extra rekening voor 264 flessen drank. Onderaan de nota schreef hij: ‘Tot mijn spijt moet ik u meedelen dat bovengenoemd aantal flessen door de werklieden gebroken, weggegooid of meegenomen werden en ik deze schadepost onmogelijk kan dragen.’
Bij de receptie die ochtend, toen de drank nog in de fles zat, had directeur Jaunez verschillende cadeaus van het personeel en bestuur van de fabriek in ontvangst mogen nemen. Daartoe behoorde ook dit door Henri Goovaerts geschilderde portret. De feestcommissie had hiervoor aan Goovaerts 350 gulden betaald. Dat was exclusief de Louis XVI-lijst van 38 gulden, die lijstenmaker Nijssen-Stols had verzorgd.
Goovaerts was zelf een van de eregasten van het feest. Als ‘Goovaerts - peintre’ staat hij op de lijst van genodigden, onder de pastoor, de burgemeester en wethouders, de ministers, de juristen en de industriëlen. Menigeen had hij al eens geportretteerd. Uit de documenten die van deze viering zijn overgebleven blijkt dat Henri Goovaerts van plan was op het feest te komen. We gaan er daarom van uit dat hij, een maand voor zijn plotselinge dood, dit spektakel nog heeft bijgewoond.
(bron: Sociaal Historisch Centrum voor Limburg (SHCL), EAN 1013, inv.nr. 87)
De huidige verblijfplaats van dit portret is niet bekend. We kennen het schilderij alleen van de hier getoonde foto van A.Frequin, Photographie d'objets d'art, Den Haag (Sociaal Historisch Centrum voor Limburg (SHCL), Beeldcollectie Sphinx, EAN 1012, inv.nr. SPHINX00010).
Het Bonnefantenmuseum bezit een mansportret door Goovaerts waarvan de achterzijde is beplakt met een foto van Jaunez. Mogelijk gebruikte Goovaerts die foto als extra referentie bij de vervaardiging van het hier besproken portret. |
